સવિશેષ પરિચય:

દિલીપ રાણપુરા

રાણપુરા દિલીપ નાગજીભાઈ (૧૪-૧૧-૧૯૩૨) : નવલકથાકાર, વાર્તાકાર, ચરિત્રકાર. જન્મ ધંધુકામાં. ૧૯૫૦માં વર્નાક્યુલર ફાઈનલ. ૧૯૫૯માં જુનિયર પી.ટી.સી. શરૂમાં સર્વોદય યોજનામાં જોડાયા પછી શિક્ષણવ્યવસાયમાં. જુદી જુદી જગ્યાએ પ્રાથમિક શાળાઓમાં શિક્ષક તરીકે રહ્યા પછી અત્યારે બજાણામાં પ્રાથમિક શાળાના આચાર્ય.

‘સૂકી ધરતી સૂકા હોઠ’ (૧૯૬૭), ‘હું આવું છું’ (૧૯૬૯), ‘હળાહળ અમી’ (૧૯૬૯), ‘આતમ વીંઝે પાંખ’ (૧૯૭૦), ‘ભીંસ’ (૧૯૭૦), ‘મધુડંખ’ (૧૯૭૨), ‘હરિયાળાં વેરાન’ (૧૯૭૨), ‘કોઈ વરદાન આપો’ (૧૯૭૬), ‘કારવાં ગુજર ગયા’ (૧૯૭૬), ‘નિયતિ’ (૧૯૭૬), ‘કાન તમે સાંભળો તો’ (૧૯૭૭), ‘અમે તરસ્યાં પૂનમનાં’ (૧૯૭૮), ‘રે અમે કોમળ કોમળ’ (૧૯૭૯), ‘મને પૂછશો નહીં’ (૧૯૮૦), ‘વાસંતી ડૂસકાં’ (૧૯૮૧), ‘કૂંપળ ફૂટ્યાની વાત’ (૧૯૮૩), ‘આંસુભીનો ઉજાસ’ (૧૯૮૪), ‘મીરાંની રહી મહેક’ (૧૯૮૫), ‘પીઠે પાંગર્યો પીપળો’ (૧૯૮૭), ‘અંતરિયાળ’ (૧૯૮૯) વગેરે એમની નવલકથાઓ છે. આ ઉપરાંત વાર્તાસંગ્રહો ‘મારી શ્રેષ્ઠ વાર્તાઓ (૧૯૭૫) અને ‘પણ માંડેલી વારતાનું શું ?’ (૧૯૮૬); સંસ્મરણકથા ‘દીવા તળે ઓછાયા’ (૧૯૭૭) તથા ચરિત્રનિબંધસંગ્રહો ‘વાત એક માણસની’ (૧૯૮૫) અને ‘છવિ’ (૧૯૮૮) પણ એમના નામે છે.

-ચંદ્રકાન્ત ટોપીવાળા

વિકીપીડિયામાં આ માહિતી મૂકવામાં આવી છે.